Έρχονται τα Χριστούγεννα!

Έρχονται τα Χριστούγεννα!

Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα με τα κρεμασμένα στολίδια και τα φωτάκια να αναβοσβήνουν, μου θυμίζουν κάποιος ανθρώπους που επιδεικνύουν τους ψεύτικους καρπούς τους και την επίπλαστη λάμψη τους. Το χειρότερο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν σε όλη τους τη ζωή νεκρά χριστουγεννιάτικα δέντρα που λάμπουν κατά τις γιορτινές μέρες και μετά θα πεταχτούν...

 Αυτές τις μέρες, όλοι μας, πιστοί, άθεοι ή με χλιαρή πίστη δε γίνεται να μείνουμε ασυγκίνητοι σ' αυτό το χαρμόσυνο θέαμα, στην εικόνα της Παρθένου που τίκτει τον προ αιώνων Θεό. Είναι σα να μας αποκαλύπτεται ένα μυστήριο χαράς, ένα μυστήριο απέραντης προσφερόμενης αγάπης που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι μας στη θλιβερή πραγματικότητα. 

Η γέννηση του Χριστού μάς θυμίζει ότι πρέπει να οδοιπορήσουμε προς τη Βηθλεέμ όπως έκαναν οι τρεις μάγοι. Να βαδίσουμε προς το σπήλαιο προσφέροντας κι εμείς το δώρο μας, που είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Άλλος μοιάζει με το λιβάνι, άλλος με τη σμύρνα κι άλλος με το χρυσό, όλοι όμως είμαστε πολύτιμοι στην πνευματική διάσταση. Αυτό ζητά το θείο βρέφος να του καταθέσουμε, "τον παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού" ώστε και "οι εν σκότει και σκιά, εύρομεν την αλήθειαν" και να γίνουμε δέντρα ζωντανά και καρποφόρα.

Μόνο τότε, ελεύθεροι και καθαρμένοι από τίτλους, αξιώματα, δόξα, πλούτη και εγωισμούς, απλοί και ταπεινοί θα μπορέσουμε να ψάλουμε   με τους ποιμένες: εγεννήθη για εμάς σωτήρ. 

Μόνο τότε θα ακούσουμε φωνή Κυρίου να λέει: "Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος. Πάντα εγώ. Εγώ πένης δια σε, επί σταυρού δια σε, επί τάφου δια σε, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί. Πάντα μοι συ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος." (Ιησούς Χριστός, Κατά τον Χρισόστομο)